In de jaren '80 schilderde Bart Domburg met vlotte schildersgebaren op losse lappen linnen historische thema's uit de W.O. II en de Koude Oorlog. Daarbij werd alles erbij gehaald: 'Achilles - Germaanse held 400 jaar na Christus - tegen de Russen' (1981) heette een van de schilderijen met op de achtergrond het New Yorkse vrijheidsbeeld in tweevoud en onderin een weggemoffelde tekst 'radioaktief afval'. De wereld leek in strijd met alles en iedereen en zichzelf te zijn. In het krakerspand Aorta werd in zijn doeken Pearl Harbor aangevallen en de afgebeelde vliegtuigen jankten tijdens de opening van de tentoonstelling 'Nat' met gierend geluid boven de drinkende en rokende feestgangers - voornamelijk kunstenaars, terwijl medeorganisator Peter Giele met een punkrithme hard op een hol olievat sloeg. De drumslagen galmden meedogenloos door de hal van de voormalige rotatiedrukkerij van het NRC-Handelsbladgebouw. Wat betekende dat? Niets, maar wij waren er; dat wél.

Energieke trillingen aan het begin van de jaren tachtig hingen onmiskenbaar in de lucht, ook al waren de economische tijden voor kunstenaars in Amsterdam bar. Peter Giele met zijn ravenzwarte haar en zijn donker omrande doktersbrilletje met ronde glazen loodste de voordrachten, performances en optredens tot diep in de nacht in goede banen.

Het schilderij 'Kunst Krieg' (1983) maakt direct duidelijk dat de hand meer wist dan het hoofd. Dat zie je vooral aan de stoterige verfbewegingen en de snelle hand die het werk, i.e. het schilderplan, geklaard wilde hebben. De woorden 'kunst' en 'oorlog' zijn in goud gekleurde letters onderaan op het doek geschilderd en overzien een kerkhof. De eerste twee letters van 'Kunst' hellen min of meer naar links en de rest van de letters krijgt vaart doordat die naar rechts overhellen. De onderlaag van het beeld erboven is zo goed als volledig bedekt met blauwe, zwart-witte en rode kruizen die in een oplichtend lichtgroen veld staan. Wat er door de achtergrond heen schijnt lijkt iets te willen vertellen over de relatie kunst, goud en oorlog. Dat klinkt nog steeds heel actueel……

KvG, 11 augustus 2014




JCJ VANDERHEYDEN, Acht maal negen, 1987, 18 x 20 cm, verf op doek










JCJ VANDERHEYDEN

In 'Acht maal negen' (1987) van JCJ Vanderheyden is sprake van een zachte omarming van licht en kleur vervat in een blokjespatroon. Bij elke nieuwe blik bespeur je een luchtige dans van de twee elementen met als effect een sprankelend oppervlak. Het ondergaan van het bijna licht gevend doek werkt verslavend. Van heel dichtbij is te zien hoe de rechthoekjes en vierkantjes hier en daar een extra rulle veeg of vol kleurvlakje kregen toegediend, maar dan net niet geheel dekkend tot aan de rand, zodat een kraalrand van een (lichtere) kleur het getoonde doet trillen.

De optische beweeglijkheid van dit enigszins nerveus uitziende dambordje van JCJ Vanderheyden lijkt met een zoekende en corrigerende hand tot stand te zijn gekomen. Al zoekend iets toevoegen dat als proces gewoon door had kunnen gaan als het nog in de handen van de kunstenaar was geweest. Dit bij wijze van spreken work-in-progress is vastgezet in een mat zwart biesje van verf waarmee het trapeziumvormig object op een witte muur de indruk wekt niets met de wereld er buiten te maken wilt hebben.

Werk is o.a. in de volgende tentoonstellingen getoond:
1987 - KunstRai, Amsterdam
1988 - Galerie van Gelder, Amsterdam
1989 - Vision and Revision-Recent art from The Netherlands, Danforth Museum of Art, Danforth Ma, USA in 1989